„Logopedia jako nauka. Przedmiot i metodologia badań” 20–21 września 2021 roku |
Celem konferencji, planowanej przez Zespół Rozwoju i Zaburzeń Mowy Rady Języka Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk, jest zainicjowanie cyklu spotkań naukowych pod tytułem „Logopedia jako nauka”. Wezmą w nich udział przedstawiciele wiodących ośrodków naukowych w Polsce (z Gdańska, Katowic, Krakowa, Lublina, Łodzi, Opola, Olsztyna, Siedlec i Warszawy) prowadzący badania nad rozwojem i zaburzeniami mowy oraz kształcenie w tym zakresie. Od połowy XX w. wyodrębnił się w Polsce obszar badawczy sytuowany w obrębie logopedii, który wymaga dyskusji nad jego miejscem w systemie nauk. Rozwój i zaburzenia mowy traktowane były dotąd jako przedmiot badań nauk medycznych, społecznych bądź humanistycznych, co ograniczało je do działalności praktycznej, pozbawiając tym samym płaszczyzny teoretycznej – założeń, aparatu metodologicznego i celu właściwych badaniom podstawowym. Ujmowanie problematyki rozwoju i zaburzeń mowy z różnych perspektyw teoretycznych skutkowało tym, że te same zagadnienia opisywane były według zróżnicowanych metodologii odległych od siebie dyscyplin, doprowadzając do trudności w zbudowaniu spójnej refleksji naukowej.
Interdyscyplinarność przedmiotu badań logopedycznych nakazuje opracować nową metodologię, która jasno określi obszar badań i ukaże problemy badawcze w odpowiedniej hierarchii. Celem konferencji jest przedstawienie dotychczasowych podejść metodologicznych w badaniu rozwoju mowy i jej zaburzeń, które staną się podstawą do wyznaczenia najwyższych standardów naukowych i etycznych. Czołowi badacze o znaczącym dorobku naukowym w zakresie rozwoju i zaburzeń mowy przedstawią modele badawcze, wypracowane na potrzeby własnych badań, co posłuży wypracowaniu paradygmatu badawczego wyłaniającej się odrębnej przestrzeni wiedzy.
Konferencja organizowana w Polskiej Akademii Nauk rozpocznie cykl spotkań, których celem jest ustalenie metodologicznego paradygmatu badań nad uwarunkowaniami rozwoju mowy i jej zaburzeniami u dzieci i dorosłych. Dodatkowym celem konferencji jest dyskusja nad problemem wielospecjalistyczności inter- i transdyscyplinarności współcześnie prowadzonych badań i propozycja uzupełnienia aktualnej klasyfikacji dziedzin i dyscyplin naukowych o dziedzinę badań międzyobszarowych, przeznaczoną dla problemów związanych z uwarunkowaniami rozwoju i zaburzeń mowy, których cel i przedmiot są jasno wyodrębnione, a zarazem nie pozwalają na przyporządkowanie narastającej wiedzy do żadnej z obecnie istniejących kategorii. Niezbędne jest wypracowanie jednolitych standardów metodologicznych i etycznych, które stworzą ramę i strukturę badań nad uwarunkowaniami języka i zachowań językowych w normie i zaburzeniach. Osiągnięcie tego celu podczas jednego sympozjum nie jest możliwe, dlatego będzie ono stanowić punkt wyjścia do cyklicznych konferencji poświęconych tej problematyce. Cykl konferencji metodologicznych, organizowanych w strukturach Polskiej Akademii Nauk, umożliwi dyskusję badaczy podejmujących tę problematykę w różnych ośrodkach naukowych w Polsce i otworzy drogę do osiągnięcia tego celu.
Strona internetowa konferencji
Organizatorzy: Zespół Rozwoju i Zaburzeń Mowy RJP
W tym roku, w ramach piątej konferencji z cyklu „Komunikacja w medycynie”, zapraszamy do zgłaszania wystąpień poruszających m.in. następujące tematy:
1) metodyka kształcenia umiejętności komunikacyjnych na uczelniach medycznych (z uwględnieniem warunków nauczania zdalnego),
2) pandemiczne i popandemiczne wyzwania komunikacyjne w relacji z pacjentem,
3) ruch antyszczepionkowy jako wyzwanie komunikacyjne dla współczesnej medycyny,
4) potrzeby współczesnego pacjenta i jego perspektywa w dydaktyce i praktyce medycznej,
5) kompetencje zdrowotne pacjentów i ich rola w komunikacji z personelem medycznym,
6) komunikacja z pacjentem w telemedycynie,
7) psychologiczne, prawne, socjologiczne i lingwistyczne aspekty komunikacji medycznej,
8) komunikacja medyczna w Polsce jako dyscyplina – wyzwania i perspektywy,
9) komunikacja w zespole terapeutycznym i komunikacja interprofesjonalna,
10) komunikacja zdrowotna i język w kampaniach profilaktycznych.
Wszystkie osoby zainteresowane udziałem w konferencji prosimy o wypełnienie formularza rejestracyjnego.
Abstrakty wystąpień przyjmujemy do 30 września 2021 r., a zgłoszenia udziału biernego przyjmujemy do 31 października 2021 r.
Udział w konferencji – zarówno bierny, jak i czynny – jest bezpłatny.
Organizatorzy:
Studium Komunikacji Medycznej WUM, Zespół Języka Medycznego Rady Języka Polskiego PAN, Polskie Towarzystwo Komunikacji Medycznej, Instytut Języka Polskiego UW, Zespół Naukowo-Dydaktyczny Komunikacji Medycznej Collegium Medicum UMK w Bydgoszczy, Zakład Etyki Lekarskiej i Medycyny Paliatywnej WUM
Wrocław, 20–23 października 2021 roku
POLONISTYKA ŚWIATOWA – ARCHIWA I WSPÓŁCZESNOŚĆ
Tematyka planowanego Kongresu dotyczy szeroko pojętych zagadnień związanych z wykorzystaniem archiwów do prac badawczych; do wspomnianych źródeł włączamy również współczesne archiwa cyfrowe. Ze względu na wagę wielojęzyczności oraz migracji także i tę problematykę uznajemy za istotną i pragniemy, by zagadnienia z nią związane stały się przedmiotem rozważań w czasie VII Kongresu. Niezwykle ważna dla polonistów jest również znajomość literatury i kultury polskiej, często związana z przekładami na języki obce.
Wystąpienia w ramach VII Kongresu będą dotyczyły następujących zagadnień:
1) Archiwalia literackie i językowe jako dziedzictwo kulturowe; zasoby internetowe/cyfrowe jako źródło materiałów badawczych; archiwalne oraz współczesne zasoby źródłowe i zbiory biblioteczne w badaniach polonistycznych; ochrona materialnego dziedzictwa kulturowego.
2) Współczesna polonistyka a kultura pamięci. Polonica rozproszone po świecie – ich opis i charakterystyka jako źródeł wiedzy o kulturze polskiej. Archiwa tajne, odtajnione, prywatne i zaginione, utracone oraz niedostępne.
3) Historia ośrodków polonistycznych na świecie – ich twórcy, kierunki i szkoły badawcze. Dydaktyka języka polskiego jako obcego.
4) Polszczyzna w sytuacji dwu- i wielojęzyczności; język polski przedstawicieli różnych pokoleń migrantów; utrata i odzyskiwanie języka polskiego w warunkach migracji.
5) Promocja i popularyzacja języka polskiego i kultury polskiej; przekład i mechanizmy recepcji.
Kongres odbędzie się w formie on-line.
Wszelkie szczegóły znajdują sie na stronie Kongresu: kongrespolonistow2020.uni.wroc.pl
Organizatorzy:
Uniwersytet Wrocławski, Rada Języka Polskiego, Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej, Szkoła Języka Polskiego i Kultury dla Cudzoziemców, Międzynarodowe Stowarzyszenie Studiów Polonistycznych, Polska Akademia Nauk, Instytut Badań Literackich, Komitet Nauk o Literaturze, Komitet Językoznawstwa, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Muzeum Pana Tadeusza (partner)
W lipcu 2021 r. nakładem wydawnictw PAN ukazała się publikacja „Polszczyzna w dobie cyfryzacji” pod red. dr Agaty Hąci, prof. Katarzyny Kłosińskiej i prof. Piotra Zbróga. Jest pokłosiem XII Forum Kultury Słowa, które odbyło się w Kielcach w 2019 roku. Autorzy tekstów zebranych w tomie podjęli się opisu różnorodnych zagadnień związanych z komunikowaniem w Sieci, przeanalizowali m.in. wpływ Internetu na język ogólny i specjalistyczny, omówili nowe zwyczaje komunikacyjne Polaków, wskazali na zwiększanie się roli aplikacji elektronicznych w kształtowaniu różnych gatunków wypowiedzi, także cyfrowych, oraz w procesie translacji. Opisali też sposoby postrzegania języka polskiego przez internautów oraz deklarowane postawy użytkowników wobec niego na podstawie obserwacji źródeł elektronicznych. Przybliżyli problemy cyfrowych zagrożeń oraz przedstawili programy do ich eliminowania, wykorzystujące analizy językowe. Omówili również kwestie dygitalizowania tekstów spoza Internetu, stanowiących źródła współczesnej wiedzy społecznej, a także cyfrowych korpusów oraz słowników. |
Na tom składają się artykuły opisujące wpływ nowych mediów na strukturę języka i na komunikację językową czy dyskurs społeczny (B. Skowronek, I. Loewe, M. Juza). Czytelnik znajdzie też teksty ukazujące sposoby uwewnętrzniania się emocji w Sieci oraz możliwości ich badania (M. Modzelewska i K. Węglarska, J. Mazurczak, M. Troszyński). Autorzy kolejnych artykułów (M. Filiciak, M. Herma) przedstawili wpływ mechanizmów filtrujących na komunikowanie się w Internecie oraz ukazali potencjał tkwiący w algorytmach służących do tworzenia przekładów. Dalsza grupa tekstów dotyczy funkcjonowania normy językowej w dobie cyfryzacji, stosunku Polaków do języka ojczystego oraz zagadnień związanych ze społecznościowymi formami wytwarzania, agregowania i upowszechniania wiedzy (K. Kłosińska, R. Zimny, E. Bendyk, P. Zbróg, A. Hącia). W kolejnej części tomu Czytelnik znajdzie artykuł ukazujący kod młodości – „młodomowę” (A. Wileczek) – oraz teksty odnoszące się do ludycznego wymiaru używania języka, obecnego w memach i grach komputerowych (P. Kubiński, I. Burkacka, B. Chaciński). Następnie omówione są perspektywy, które otwiera przed badaniem języka humanistyka cyfrowa (A. Pawłowski, W. Gruszczyński, M. Łaziński, A. Blikle i W. Staniszkis). Kolejna grupa tekstów dotyczy relacji między oralnością a piśmiennością we współczesnej komunikacji oraz kwestii związanych z hipertekstualnością i hipermedialnością (J. Warchala, R.W. Kluszczyński). Ostatni artykuł w tomie wskazuje na najważniejsze tendencje w sposobie komunikowania pomiędzy urzędem a obywatelem, spowodowane powstaniem e-administracji (J. Kowalczyk).
Ze Wstępu do publikacji
Zachęcamy do lektury: https://publikacje.pan.pl/dlibra/publication/137351
Zachęcamy do lektury publikacji „Nazwy własne w języku i społeczeństwie” pod red. prof. Mariusza Rutkowskiego i dr Agaty Hąci, która ukazała się nakładem wydawnictw Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w kwietniu 2021. Praca jest pokłosiem XI Forum Kultury Słowa, zorganizowanego w 2017 r. w Olsztynie przez Radę Języka Polskiego, Polską Akademię Nauk, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski oraz Fundację PRO.Pl. Monografia podzielona jest na trzy części. Otwiera ją rozdział szczególny pt. „Nazwy własne? A co to właściwie jest i do czego to służy?”, będący ostatnim oficjalnym tekstem naukowym prof. Walerego Pisarka. W kolejnym artykule pt. „Nazwy własne w sferze publicznej” prof. Mariusz Rutkowski i prof. Katarzyna Skowronek przedstawiają różne aspekty funkcjonowania nazw w dyskursie publicznym. W trzecim tekście prof. Andrzej Markowski, na podstawie korespondencji do RJP, omawia kwestię nietypowych imion nadawanych współcześnie dzieciom. Część pierwszą pracy zamyka rozprawa prof. Rocha Sulimy pt. „Imiona jako systemy aksjologiczne”. |
Drugą część publikacji otwiera artykuł prof. Andrzeja Czernego poświęcony problemowi polskich egzonimów w kontekście kartografii. W kolejnym artykule prof. Ewa Wolnicz-Pawłowska omawia problematykę standaryzacji nazw geograficznych. Dwa następne teksty – prof. Marii Biolik pt. „Polonizacja nazw miejscowych na Warmii i Mazurach po 1945 roku” oraz prof. Andrzeja Szmyta „Historia polonizacji nazw miejscowych na tzw. ziemiach odzyskanych po 1945 roku (na przykładzie Warmii i Mazur)” – poświęcono zagadnieniom polonizacji w świetle historycznym, społecznym i językoznawczym.
Trzecia część monografii zawiera artykuły poruszające szczegółowe zagadnienia związane ze współczesnymi tendencjami nazewniczymi. Ks. prof. Wiesław Przyczyna i prof. Kalina Wojciechowska przypatrują się nazwom własnym w domenie języka religijnego. Prof. Alina Naruszewicz-Duchlińska w pracy pt. „Nazwy blogów” przedstawia specyfikę onimii internetowej, zaś prof. Adam Siwiec dokonuje kulturowo-lingwistycznej interpretacji nazw własnych w przestrzeni miasta. O marketingowych strategiach nazewniczych, ujawniających się w nazwach inwestycji deweloperskich w Polsce, pisze prof. Renata Przybylska. Trzecią część pracy zamyka artykuł prof. Ewy Rudnickiej pt. „Mitologiczne nazwy własne jako źródło dawnych i nowych jednostek eponimicznych”.
Oprócz artykułów monografia zawiera zapisy głosów w dyskusji i sesji panelowych.
Opracowano na podstawie Wstępu
Template for J! 3.5 by Mateusz P