Zachęcamy do lektury tekstu red. Marty Jakubiak „Nie karm hejtera” („Gazeta Lekarska”, nr 09/2020). Z psychologicznego i socjologicznego punktu widzenia Autorka charakteryzuje w nim strategię komunikacyjną oraz językowe mechanizmy retoryki nienawiści, ilustrując swoje tezy przykładami i obserwacjami m.in. z życia publicznego w dobie pandemii koronawirusa. W artykule na temat agresji językowej głos zabierają członkinie Rady Języka Polskiego – dr hab. Barbara Sobczak i dr Antonina Doroszewska. Tekst przybliża rownież założenia kampanii edukacyjno-społecznej RJP „Ty mówisz – ja czuję. Dobre słowo – lepszy świat”.
Zapraszamy do obserwowania profilu kampanii „Ty mówisz – ja czuję. Dobre słowo – lepszy świat” na Facebooku. Publikujemy tam m.in. literaturę, którą warto przeczytać, by poszerzyć swoją wiedzę na temat komunikacji etycznej, agresji językowej i odpowiedzialności za słowo. W poniedziałki zapraszamy na „Alfabet etyki słowa”, cotygodniowy felieton poświęcony słowom-kluczom związanym z etyką językową. W środy – na cykl „Ty mówisz – ja czuję”, a w piątki na „Dobre słowo – lepszy świat”. Będziemy informować również o inicjatywach podejmowanych w ramach kampanii oraz innych bieżących wydarzeniach. Profil kampanii na Facebooku prowadzi Zespół Retoryki i Komunikacji Publicznej RJP.
Fot. CK ZAMEK, debata „Język a wykluczenie” 20 lutego 2020 r. |
29 maja 2020 roku zmarł Jerzy Pilch: znakomity pisarz, publicysta, felietonista i dramaturg, członek Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN w latach 1996–1998, laureat wielu nagród, m.in. Nagrody Literackiej Nike za powieść „Pod Mocnym Aniołem” (2001) i Paszportu Polityki za „Bezpowrotnie utraconą leworęczność” (1998). Był jednym z największych współczesnych stylistów, który potrafił nawet to, co z pozoru banalne, przemienić w literaturę najwyższej próby. Jako czytelnik stosował zasadę pierwszego zdania: jeśli go urzekło – czytał dalej. Sam był mistrzem takich zdań i sformułowań, które weszły do języka polskiego na zawsze: wszyscy mówimy Pilchem, choć nie wszyscy zdajemy sobie z tego sprawę. Choć zabrzmi to trywialnie i z pewnością nie będzie w stylu Jerzego Pilcha, jego śmierć to wielka strata dla polskiej literatury. Ma ona jednak tę przewagę nad literaturami innych krajów, że miała swojego Pilcha.
dr hab. Michał Rusinek
Z ogromnym smutkiem i żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci
profesora Macieja Zielińskiego
członka Rady Języka Polskiego w latach 1999–2020, członka Prezydium RJP (2003–2020), wiceprzewodniczącego Rady (2011–2018).
Profesor Maciej Zieliński był teoretykiem prawa, absolwentem i długoletnim pracownikiem Uniwersytetu Adama Mickiewicza, a przez ostatnie trzy i pół dekady – także wykładowcą Uniwersytetu Szczecińskiego. Przez Uniwersytet Łódzki został uhonorowany doktoratem honoris causa. Jego praca badawcza skupiała się na wykładni prawa – jako wybitny specjalista w tej dziedzinie wszedł w skład Zespołu do spraw Przygotowania Ostatecznej Redakcji Projektu Konstytucji.
Jako niestrudzony propagator współpracy prawników z językoznawcami przyczynił się do powstania, w ramach RJP, integrującego oba środowiska Zespołu Języka Prawnego, której przez wiele lat był przewodniczącym. Od lat głosił potrzebę edukacji prawnej Polaków oraz edukacji językowej prawników. Dzięki Jego osobistemu zaangażowaniu do programu studiów na niektórych wydziałach prawa i administracji wprowadzono zajęcia z kultury języka polskiego. Od lat zabiegał także o to, by, w ramach edukacji szkolnej propagować wiedzę o języku prawnym będącą elementem kształtowania świadomości prawnej obywateli.
Będzie nam brakowało szczerej życzliwości, którą wszystkich otaczał, i przenikliwej mądrości, którą cechowały się Jego wypowiedzi.
Członkowie Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN
Prof. Maciej Zieliński był nie tylko jej członkiem, ale także przez ostatnich kilka kadencji wiceprzewodniczącym prezydium, a także założycielem i przewodniczącym Zespołu Języka Prawnego. Jest to Zespół skupiający najwybitniejszych badaczy i popularyzatorów języka prawnego. Zasługą Profesora było nie tylko kierowanie nim, ale uczynienie z niego jednego z najważniejszych zespołów realizujących statutowe zadania Rady.
Jako badacz i nauczyciel akademicki kontynuował tradycje polskiej szkoły prawników o zainteresowaniach daleko wykraczających poza tradycyjne dziedziny nauk o państwie i prawie. Wyrósł w poznańskim środowisku teoretyków tej miary, co Kazimierz Ajdukiewicz, Czesław Znamierowski czy Zygmunt Ziembiński. To oni wychowali specjalistę zainteresowanego filozofią, zwłaszcza etyką, ekonomią i socjologią, a nade wszystko logiką stosowaną zwaną przez K. Ajdukiewicza pragmatyczną. A potem on wychowywał w tym duchu swoich uczniów i następców, zrazu w Poznaniu, a jednocześnie w Szczecinie.
Ta rozległość zainteresowań imponowała nam, członkom Rady Języka Polskiego, a jemu ułatwiała funkcjonowanie w jej ramach jako tego, do którego zawsze mogliśmy się zwrócić z pytaniami o stosowność tego, co mówimy lub piszemy, a zwłaszcza o to, czy jest to wystarczająco precyzyjne i czy wyklucza niepożądane interpretacje – nie tylko prawne. Wspominamy go także jako tego, który przestrzegał nas przed mieszaniem porządków stylistycznych: języka potocznego, prawniczego i prawnego.
Jednym z jego fundamentalnych osiągnięć jest tekst obecnie obowiązującej Konstytucji Rzeczypospolitej. Przez cały czas przygotowywania tego tekstu Profesor czuwał nad tym, aby był to dokument godny rangi najwyższego źródła prawa w demokratycznej Polsce. Oczywiście będziemy się starali w ramach Rady kontynuować tę rolę, jaką nauczył nas realizować Profesor Maciej Zieliński. Ale łatwo nam bez niego nie będzie, zwłaszcza kiedy będziemy widzieli, że w salach posiedzeń w Pałacu Staszica jego tradycyjne miejsce jest puste.
Tadeusz Zgółka
Od 16 marca do odwołania biuro Rady Języka Polskiego pracuje zdalnie. Bardzo prosimy o kontakt mailowy:
Template for J! 3.5 by Mateusz P