Podstawowe kryteria
wyróżniania nazw własnych i nazw handlowych
Nazwa własna to wyraz, wyrażenie lub jakakolwiek inna forma językowa (np. zdanie) służąca do wyróżnienia jednego przedmiotu (np. instytucji, osoby, produktu, utworu, usługi) spośród innych. Od "deskrypcji jednostkowej" (np. obecny premier Rzeczypospolitej Polskiej) nazwa własna (np. Jerzy Buzek) różni się tym, że przysługuje oznaczanemu przez nią przedmiotowi dlatego, że w drodze arbitralnej decyzji tak został nazwany, a nie dlatego, że ma jakieś szczególne cechy.
W praktyce nazwą własną jest nazwa, pod którą oznaczany przez nią przedmiot (tzn. instytucja, osoba, produkt, utwór, usługa itp.) występuje (lub wstępowałby) zarówno w Polsce, jak i w innych krajach. Nazwa własna bowiem wskazuje przedmiot, do którego się odnosi, za pomocą specyficzności swego brzmienia lub zapisu graficznego, wskutek czego nie można dowolnie zmieniać jej formy . Dlatego o przynależności jakiejś nazwy do kategorii nazw własnych świadczy to, że w tej samej postaci (pomijając różnice wynikające z adaptacji fonetycznych i morfologicznych) występuje w różnych językach.
Nazwa handlowa to prawnie zastrzeżona nazwa firmy, towaru, produktu lub usług (będąca zwykle ich nazwą własną), do której używania wyłączne prawo przysługuje podmiotowi zastrzegającemu.
Nie są tym samym ani nazwami własnymi, ani nazwami handlowymi nazwy produktów, usług itp., używane bez protestów w obrocie prawnym w Rzeczypospolitej Polskiej przez różne (także konkurujące za sobą) podmioty w odniesieniu do takich samych lub podobnych produktów, usług itp.