W pierwszym okresie działalności celem Komisji (a później Zespołu) Języka Medycznego RJP PAN było rozpoznanie aktualnego stanu badań dotyczących językowych problemów związanych z medycyną praktyczną i klinicznymi badaniami naukowymi w Polsce i za granicą. Komisja zorganizowała konferencje naukowe we współpracy z Towarzystwem Naukowym Warszawskim, Warszawskim Uniwersytetem Medycznym, Polskim Towarzystwem Onkologii Klinicznej i Towarzystwem Edukacji Terapeutycznej. Polska Akademia Nauk umożliwiła wydanie dwóch zeszytów zawierających teksty referatów wygłoszonych na tych konferencjach (zob. Publikacje)
Analiza stanu badań wraz z szeroką dyskusją w środowisku medycznym doprowadziła do wniosku, że szczególnie istotną, choć nie jedyną, dziedziną działalności Zespołu powinna stać się komunikacja lekarzy, pielęgniarek i przedstawicieli innych zawodów medycznych z ludźmi chorymi będącymi pod ich opieką, najważniejszym zaś kierunkiem jest bezpośrednia rozmowa przy łóżku chorego, w przychodni i w domu. W wielu krajach zagadnienia te są obecnie przedmiotem nauczania w trakcie studiów medycznych, artykułów naukowych i podręczników; w Polsce również rozwija się podobna aktywność. Członkowie Zespołu i jego współpracownicy z różnych specjalności doszli do wniosku, że oprócz nauczania najbardziej niezbędnych praktycznych umiejętności komunikacyjnych, podstawowe znaczenie ma kształcenie studentów porozumiewania się lekarzy z pacjentami przy ścisłym powiązaniu aspektów językowych z problematyką etyczną, psychologiczną i socjologiczną.
Dzięki współpracy lekarzy i przedstawicieli językoznawstwa, etyki, psychologii i socjologii został opracowany program kursu fakultatywnego dla studentów Warszawskiego Uniwersytety Medycznego, który – począwszy od 2009 roku jest realizowany w każdym roku akademickim. Poza Radą Języka Polskiego PAN głównym organizatorem tego kursu jest Centrum Onkologii w Warszawie. Zajęcia odbywają się co tydzień, obejmują zarówno wykłady, jak i szeroko rozwiniętą dyskusję. Cały kurs trwa 30 godzin. Anonimowe ankiety ewaluacyjne wykazują, iż wielu studentów uważa te zajęcia za pożyteczne, niektórzy nawet za bardzo cenne.
komunikacja, wzajemny stosunek, podejmowanie decyzji”
1) Otwarcie kursu i przywitanie uczestników – prof. dr hab. Marek Kulus, Prorektor ds. Dydaktyczno-Wychowawczych WUM; Komunikacja interpersonalna – jak mówić, aby nas słuchali, jak słuchać, aby do nas mówili – mgr Antonina Doroszewska.
2) Język i kultura porozumienia z pacjentami – prof. Andrzej Markowski.
3) Etyczne problemy komunikacji i stosunków z pacjentem – prof. Zbigniew Szawarski, prof. Zbigniew Czernicki.
4) Rola prawdy w kontakcie z pacjentem. Podejmowanie decyzji – ks. prof. Wiesław Przyczyna, prof. Jan Doroszewski.
5) Komunikacja w zespole terapeutycznym oraz pielęgniarki i położnej z pacjentem – prof. Anna Doboszyńska.
6) Porozumienie lekarza z pacjentami nieletnimi i ich rodzinami – prof. Marek Kulus.
7) Znaczenie i metody komunikacji lekarza z pacjentem w diagnostyce i leczeniu chorób wewnętrznych – wnioski dla studentów, nauczycieli i organizatorów nauczania klinicznego medycyny – prof. Jan Tatoń.
8) Komunikacja z ludźmi chorymi na nowotwory – dr Janusz Meder, mgr Mariola Kosowicz.
9) Komunikacja w opiece paliatywnej (hospicjum) – dr Jerzy Jarosz.
10) Komunikacja z pacjentami chorymi psychicznie – prof. Tadeusz Parnowski.