W związku z przyznaniem przez Prezydenta RP nagrody „Zasłużony dla Polszczyzny” panu Wojciechowi Wenclowi publikujemy poniższe
votum separatum.
W dniu 12 października 2016 r. na posiedzeniu Kapituły Nagrody „Zasłużony dla Polszczyzny” zostały wyłonione, w tajnym głosowaniu, trzy kandydatury, które – zgodnie z regulaminem Nagrody – zostaną przedstawione Prezydentowi RP. Jedną z nich jest Wojciech Wencel, poeta i publicysta, zgłoszony przez Kancelarię Prezydenta RP.
My, niżej podpisani, mieliśmy okazję poznać kandydaturę p. Wojciecha Wencla dopiero na posiedzeniu kapituły, a zapoznać się z tekstami jego utworów dopiero po tym, jak to posiedzenie się zakończyło. Wnioski płynące z analizy jego tekstów uniemożliwiają nam rekomendowanie go do nagrody „Zasłużony dla Polszczyzny”. Nagroda ta bowiem – jak głosi p. 1, §1 Regulaminu – jest wyróżnieniem przyznawanym osobom mającym „szczególne zasługi w podnoszeniu świadomości językowej Polaków oraz w krzewieniu kultury języka polskiego – polszczyzny poprawnej, sprawnej, etycznej i estetycznej”, jej celem zaś jest – jak stanowi p. 1, §2 Regulaminu – „promocja języka polskiego jako wartości, ochrona języka polskiego jako nośnika tożsamości narodowej, kształtowanie świadomości językowej Polaków, zwiększenie zainteresowania językiem polskim oraz propagowanie dobrych wzorców językowych”.
Na tle poprzednich laureatów Nagrody – profesorów językoznawstwa, wielkich propagatorów dobrej i etycznej polszczyzny: Walerego Pisarka, Jana Miodka, Jadwigi Puzyniny i Jerzego Bartmińskiego, a także znakomicie władającej słowem i wypowiadającej się o roli słowa w komunikacji międzyludzkiej aktorki Anny Dymnej – Wojciecha Wencla nie można uznać za osobę, która przyczynia się do podnoszenia świadomości językowej Polaków. Nie udało nam się znaleźć wypowiedzi kandydata, które dotyczyłyby języka, które popularyzowałyby wiedzę o polszczyźnie, które wskazywałyby na rolę języka w życiu społeczeństwa. Znaleźliśmy za to bardzo zaangażowane politycznie teksty publicystyczne, które zaprzeczają idei etyki słowa: użyty w nich język zamiast łączyć, dzieli, jest nacechowany pogardą wobec osób myślących inaczej niż autor. Uważamy, że kandydat do nagrody „Zasłużony dla Polszczyzny” powinien stanowić wzorzec – posługiwać się językiem z szacunkiem, nie powodować ani pogłębiać już istniejących podziałów społecznych, nie wykluczać przez użycie języka nikogo z grona tych, którzy mówią po polsku. Polszczyzna laureata nagrody „Zasłużony dla polszczyzny” powinna łączyć, a nie dzielić, powinna pokazywać, że język jest wspólnym dobrem. Takiemu przekonaniu dał również wyraz Senat Rzeczypospolitej Polskiej w preambule do przyjętej jednogłośnie uchwały o ustanowieniu roku 2006 Rokiem Języka Polskiego. Naszym zdaniem teksty p. Wojciecha Wencla nie odznaczają się takimi cechami. Dlatego nie możemy podpisać protokołu, w którym rekomenduje się p. Wojciecha Wencla do nagrody Prezydenta RP „Zasłużony dla Polszczyzny”.
Jerzy Bralczyk, Katarzyna Kłosińska, Andrzej Markowski
Warszawa, dn. 18 października 2016 r.
Powyższe votum separatum poparli laureaci Nagrody z lat ubiegłych, członkowie Kapituły Nagrody:
Jerzy Bartmiński, Jan Miodek, Walery Pisarek, Jadwiga Puzynina.