Radę spytano o to, czy rzeczownik Kościół, używany w liczbie mnogiej — na oznaczenie kilku instytucji — należy pisać małą czy wielką literą. W tym samym liście poruszono też kwestię zapisu rzeczowników Bóg i Żyd. Oto odpowiedzi sekretarz Rady:
[…] jak podaje „Wielki słownik ortograficzny PWN” pod red. E. Polańskiego (Warszawa 2003, s. 339), rzeczownik Kościół — jeśli oznacza ogół wyznawców jakiejś religii — pisze się wielką literą. Podobnie zapisuje się wyraz Cerkiew („Wielki słownik ortograficzny PWN”, s. 89). Są to bowiem indywidualne nazwy instytucji, a te, jak wynika choćby z zasady nr 84 zamieszczonej na s. 50 części wstępnej przywołanego słownika, pisze się wielkimi literami. Zasada ta dotyczy interesującego Pana wyrazu, niezależnie od tego, czy jest on użyty w liczbie pojedynczej, czy w liczbie mnogiej — napiszemy zatem zarówno Wierni naszego Kościoła obchodzą dziś święto, jak i W wielu Kościołach obchodzone jest dziś święto.
Warto podkreślić, że określenia rzeczowników Kościół, Cerkiew, tworzące wraz z nimi dwuczłonowe nazwy, zapisuje się małymi literami — piszemy więc: Kościół rzymskokatolicki, Kościół mariawitów, Cerkiew prawosławna. Jeśli zaś nazwa składa się z więcej niż dwóch członów, to wszystkie elementy (z wyjątkiem spójników i przyimków) pisze się dużymi literami, np. Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, Starokatolicki Kościół Mariawitów.
Oczywiście, jeśli mamy na myśli świątynię, będącą miejscem kultu wyznawców jakiejś religii — czyli po prostu budynek — używamy małej litery: Wieczorem poszedł do kościoła.
[…] sposób zapisu rzeczownika bóg/Bóg uzależniony jest od tego, czy oznacza on bóstwo w religiach politeistycznych, czy też w monoteistycznych. W pierwszym wypadku mamy do czynienia z jednym z wielu bóstw, czczonych przez jakąś religię, a zatem jako nazwa nieindywidualna i niejednostkowa powinna być zapisywana małą literą (bóg). Jeśli zaś mamy na myśli istotę czczoną przez religię, która uznaje tylko tę jedną istotę za najwyższą, zapisujemy ją — jako nazwę indywidualną i jednostkową — wielką literą (Bóg).
Te zasady dotyczą omawianych rzeczowników także w liczbie mnogiej. Piszemy zatem Egipcjanie czcili wielu bogów — gdyż mowa o kilku istotach, którym wyznawcy jednej religii oddają (oddawali) hołd. Ale już w zdaniu Chrześcijanie, muzułmanie i żydzi modlili się do swoich Bogów interesujący Pana rzeczownik zostanie napisany wielką literą, ponieważ chrześcijaństwo, islam i judaizm są religiami monoteistycznymi.
[…] nazwa żyd/Żyd może być zapisywana dwojako — małą literą, jeśli oznacza wyznawcę religii, a wielką — gdy mowa o członku narodu. Jeśli mamy napisać o jednej osobie — żydzie i Żydzie jednocześnie, czyli o wyznawcy religii, który jednocześnie należy do narodu żydowskiego, to to, czy użyjemy małej czy dużej litery, zależy od kontekstu. Treść zdania O pokój modlili się chrześcijanie i żydzi wyraźnie wskazuje na to, że opisuje się wyznawców religii, dlatego pojawiło się w nim słowo żyd zapisywane małą literą. W zdaniu O pokój modlili się Polacy i Żydzi podkreśla się przynależność wymienionych w nim osób do pewnych narodów, dlatego rzeczownik Żyd został zapisany wielką literą. Jeśli zaś kontekst nie wskazuje na to, którego z rozumień dotyczy interesujące nas słowo, to zapisuje się je raczej wielką literą (np. Na spotkanie przyszło wielu Żydów, Poznał młodego Żyda).
Ks. prof. Wiesław Przyczyna i prof. Irena Bajerowa zwrócili uwagę na to, że sformułowanie Chrześcijanie, muzułmanie i żydzi modlili się do swoich Bogów jest niejednoznaczne, można je bowiem odczytać tak, że chrześcijanie, muzułmanie i żydzi mają wielu bogów.
2003 r.