W pierwszym okresie działalności celem Komisji (a później Zespołu) Języka Medycznego RJP PAN było rozpoznanie aktualnego stanu badań dotyczących językowych problemów związanych z medycyną praktyczną i klinicznymi badaniami naukowymi w Polsce i za granicą. Komisja zorganizowała konferencje naukowe we współpracy z Towarzystwem Naukowym Warszawskim, Warszawskim Uniwersytetem Medycznym, Polskim Towarzystwem Onkologii Klinicznej i Towarzystwem Edukacji Terapeutycznej. Polska Akademia Nauk umożliwiła wydanie dwóch zeszytów zawierających teksty referatów wygłoszonych na tych konferencjach (zob. Publikacje)

Analiza stanu badań wraz z szeroką dyskusją w środowisku medycznym doprowadziła do wniosku, że szczególnie istotną, choć nie jedyną, dziedziną działalności Zespołu powinna stać się komunikacja lekarzy, pielęgniarek i przedstawicieli innych zawodów medycznych z ludźmi chorymi będącymi pod ich opieką, najważniejszym zaś kierunkiem jest bezpośrednia rozmowa przy łóżku chorego, w przychodni i w domu. W wielu krajach zagadnienia te są obecnie przedmiotem nauczania w trakcie studiów medycznych, artykułów naukowych i podręczników; w Polsce również rozwija się podobna aktywność. Członkowie Zespołu i jego współpracownicy z różnych specjalności doszli do wniosku, że oprócz nauczania najbardziej niezbędnych praktycznych umiejętności komunikacyjnych, podstawowe znaczenie ma kształcenie studentów porozumiewania się lekarzy z pacjentami przy ścisłym powiązaniu aspektów językowych z problematyką etyczną, psychologiczną i socjologiczną.

Dzięki współpracy lekarzy i przedstawicieli językoznawstwa, etyki, psychologii i socjologii został opracowany program kursu fakultatywnego dla studentów Warszawskiego Uniwersytety Medycznego, który – począwszy od 2009 roku jest realizowany w każdym roku akademickim. Poza Radą Języka Polskiego PAN głównym organizatorem tego kursu jest Centrum Onkologii w Warszawie. Zajęcia odbywają się co tydzień, obejmują zarówno wykłady, jak i szeroko rozwiniętą dyskusję. Cały kurs trwa 30 godzin. Anonimowe ankiety ewaluacyjne wykazują, iż wielu studentów uważa te zajęcia za pożyteczne, niektórzy nawet za bardzo cenne.

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przykładowy program kursu „Porozumienie z pacjentem:
komunikacja, wzajemny stosunek, podejmowanie decyzji”

1) Otwarcie kursu i przywitanie uczestników – prof. dr hab. Marek Kulus, Prorektor ds. Dydaktyczno-Wychowawczych WUM; Komunikacja interpersonalna – jak mówić, aby nas słuchali, jak słuchać, aby do nas mówili – mgr Antonina Doroszewska.

2) Język i kultura porozumienia z pacjentami – prof. Andrzej Markowski.

3) Etyczne problemy komunikacji i stosunków z pacjentem – prof. Zbigniew Szawarski, prof. Zbigniew Czernicki.

4) Rola prawdy w kontakcie z pacjentem. Podejmowanie decyzji – ks. prof. Wiesław Przyczyna, prof. Jan Doroszewski.

5) Komunikacja w zespole terapeutycznym oraz pielęgniarki i położnej z pacjentem – prof. Anna Doboszyńska.

6) Porozumienie lekarza z pacjentami nieletnimi i ich rodzinami – prof. Marek Kulus.

7) Znaczenie i metody komunikacji lekarza z pacjentem w diagnostyce i leczeniu chorób wewnętrznych – wnioski dla studentów, nauczycieli i organizatorów nauczania klinicznego medycyny – prof. Jan Tatoń.

8) Komunikacja z ludźmi chorymi na nowotwory – dr Janusz Meder, mgr Mariola Kosowicz.

9) Komunikacja w opiece paliatywnej (hospicjum) – dr Jerzy Jarosz.

10) Komunikacja z pacjentami chorymi psychicznie – prof. Tadeusz Parnowski.