Polskie Stowarzyszenie Palantowe zwróciło się do RJP z prośbą o wyjaśnienie etymologii rzeczownika palant:

(…) Historia tego sportu sięga XVI w. i czasów Bony Sforzy, z czasów której pochodzi słowo „pallante”, co z włoskiego oznacza „grający piłką”. Norman Davies w książce „Boże Igrzysko. Historia Polski” wysnuł tezę, iż baseball wywodzi się właśnie od tego, iż polscy emigranci grali w Stanach Zjednoczonych Ameryki w XIX w. w Palanta. Jeszcze przed II wojną światową Palant był najpopularniejszym sportem w Polsce. Dopiero w latach 50. XX w. powstało pejoratywne znaczenie słowa „Palant”. Według źródeł, do których dotarliśmy ówczesne władze chciały doprowadzić do upadku polskiej tradycji, która poprzez wspólne spotkania i ćwiczenie zdolności fizycznych, wzmacniała ich jako obywateli. Tym samym w 1978 r. ówczesny Polski Związek Piłki Palantowej przeistoczył się w Polski Związek Baseballu i Softballu, który umożliwiał rozgrywanie meczów na poziomie międzynarodowym (…).

Odpowiedzi udzieliła dr hab. Katarzyna Kłosińska:

Trudno określić, co sprawiło, że nazwa gry sportowej oraz kija używanego w tej grze stała się (w języku potocznym) pogardliwym określeniem nielubianego człowieka. Choć, oczywiście, możemy ubolewać nad tym faktem, to ani Rada Języka Polskiego, ani żadna inna instytucja nie ma prawa zakazać używania tego słowa w znaczeniu niesportowym (podobnie jak nie ma prawa wydać zakazu odnoszącego się do jakiegokolwiek innego wyrazu). Nie uważamy też, że należałoby wydać opinię potępiającą posługiwanie się nim, gdyż zadaniem Rady Języka Polskiego nie jest potępianie używania słów jako jednostek systemu (…).

Pozwalam sobie też zwrócić uwagę na to, że wyrazy oznaczające dyscypliny sportowe, gry itd. oraz ich zawodników piszemy od małej litery, czyli palant, palancista.

listopad 2020 r.