9 października, czyli w najbliższą środę, rozpocznie się Forum Kultury Słowa. W ciągu trzech dni swoje referaty będą wygłaszać znawcy słowa mówionego: Andrzej Markowski, Bogusław Dunaj, Justyna Garczyńska, Kazimierz Sikora, Izabela Winiarska-Górska, Wiesław Przyczyna, Marek Mikołajczyk, Roman Ossowski, Marek Kochan, Aneta Załazińska, Bogusław Bednarek, Jolanta Panasiuk, Jolanta Jaszczuk, Paweł Nowakowski oraz Jolanta Tambor. Wojciech Malajkat, Katarzyna Ucherska i Aleksander Sosiński przeprowadzą Próbę czytaną, a Robert Cieślak poprowadzi panel dyskusyjny, w którym udział wezmą: Anna Augustynowicz, Grażyna Matyszkiewicz i Jerzy Radziwiłowicz. Warsztaty dla uczestników forum przygotowały i poprowadzą: Bożena Targosz, Magdalena Majdak, Krystyna Maksymowicz oraz Agnieszka Kunikowska. Odbędzie się też Finał Ogólnopolskiego Konkursu Oratorskiego, który poprowadzi Konrad Pawicki.
Prof. Andrzej Markowski – językoznawca i leksykograf, pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego, profesor zwyczajny w Instytucie Języka Polskiego Wydziału Polonistyki UW, senator UW, przewodniczący Rady Języka Polskiego, wiceprzewodniczący Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Członek Prezydium Komitetu Językoznawstwa PAN, członek rzeczywisty Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Jego zainteresowania badawcze to semantyka, leksykologia, leksykografia i kultura języka polskiego. Opublikował z tego zakresu ponad 40 pozycji książkowych: monografii naukowych (np.Leksyka wspólna różnym odmianom polszczyzny, Antonimy przymiotnikowe we współczesnej polszczyźnie), słowników (m.in. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, Wielki słownik ortograficzny języka polskiego, Wielki słownik wyrazów obcych i trudnych), książek popularnonaukowych (np. Polszczyzna znana i nieznana, Czy znasz polszczyznę? Zagadki językowe, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Język polski. Poradnik Profesora Andrzeja Markowskiego) i podręczników szkolnych oraz ok. 160 artykułów naukowych i kilkaset felietonów popularnonaukowych. Jest popularyzatorem wiedzy o języku i propagatorem kultury języka w licznych audycjach radiowych (ponad 6000 nagrań) i telewizyjnych oraz w odczytach i wykładach dla różnych środowisk (m.in. uczniów, nauczycieli, wydawców, dziennikarzy, biznesmenów).
W roku 2010 wyróżniony radiowym Honorowym Złotym Mikrofonem. Autor wielu dyktand w ogólnopolskim konkursie „Dyktando” i w licznych konkursach regionalnych. Współtwórca programu nauczania i cyklu podręczników do liceum ogólnokształcącego „Pamiętajcie o ogrodach…”.
Prof. Bogusław Dunaj – od 1983 roku profesor tytularny na Uniwersytecie Jagiellońskim; autor ponad 220 prac. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na historii języka polskiego, współczesnej polszczyźnie mówionej, leksykografii, kulturze języka polskiego. Jest redaktorem i współautorem „Słownika współczesnego języka polskiego”. Opracował również „Zasady poprawnej wymowy polskiej” (2006). Wychował liczne grono uczniów, z których sześciu uzyskało tytuł profesora. Otrzymał wiele odznaczeń i nagród, m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za Całokształt Dorobku. Jest członkiem Komitetu Językoznawstwa PAN, Rady Języka Polskiego, prezesem Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego.
Dr Justyna Garczyńska – ur. w 1973 roku, fonetyk, dialektolog, logopeda, absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, adiunkt w Zakładzie Historii Języka Polskiego i Dialektologii UW; autorka książek i artykułów z zakresu fonetyki gwar polskich występujących na terenie Polski, a także Ukrainy i Kazachstanu, m.in.: „Analiza fonetyczna akcentowanych samogłosek ustnych w mowie Polek z Kazachstanu” (2007); „Gwara powiatu wołomińskiego. Fonetyka” (2007); „Zastosowanie metod fonetyki akustycznej w badaniach dialektologicznych (na przykładzie akcentowanej samogłoski [a])” (2007); „Akcentowana samogłoska [a] w gwarach Mazowsza bliższego” (2011).
Dr hab. Kazimierz Sikora – nauczyciel akademicki na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, adiunkt w Katedrze Historii Języka i Dialektologii. W jego zainteresowaniach naukowych dominuje dialektologia, językowa etykieta, semantyka wyrazów funkcyjnych i stylistyka. Zajmują go zwłaszcza: zmiany językowo-kulturowe współczesnej wsi polskiej, problemy jej świadomości językowo-kulturowej, język młodzieży wiejskiej oraz obecność tradycyjnych gwar ludowych w nowych kontekstach kultury. Jest doświadczonym dialektologiem, oddanym badaniom terenowym, prowadzonym (z udziałem studentów) od wielu lat na terenach Polski południowej, m.in. na Orawie, w Krakowskiem, na wschodniej Sądecczyźnie, ostatnio także na terenach dawnej Puszczy Sandomierskiej – wśród Lasowiaków i w okolicach Leżajska.
Dr Izabela Winiarska-Górska – adiunkt w Instytucie Języka Polskiego UW, w Zakładzie Historii Języka Polskiego i Dialektologii. Specjalizuje się w zakresie języka religijnego polskiej reformacji, renesansowych przekładów Biblii, edytorstwa tekstów dawnych.
Katarzyna Ucherska – 21 lat, studentka III roku aktorstwa w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Pochodzi z Nowego Sącza. Od dziecka interesowała się kinem i teatrem, z którymi wiąże swoją przyszłość. Oprócz tego pasjonuje się podróżami, górskimi wyprawami i jazdą konną.
Prof. Robert Cieślak – literaturoznawca, kulturoznawca, medioznawca i dziennikarz, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego. Zainteresowania badawcze: poezja polska XX wieku, pogranicza i korespondencje sztuk, historia i teoria teatru, przemiany mediów oraz ich społeczne i kulturowe oddziaływanie. Uprawia krytykę literacką i teatralną. Opublikował m.in. „Oko poety. Poezja Tadeusza Różewicza wobec sztuk wizualnych” (1999); „Poezja wobec kryzysu władzy wzroku. Studia o słowie, obrazie i percepcji” (2006); „Teatr Anny Augustynowicz” (2011); „Widzenie Różewicza” (2013); „Poezja jako poznanie. Studia z poetyki oglądu” (2013) oraz „Media lokalne w Szczecinie” (red., 2011); „Teatr – miejsce uwodzenia” (red., 2010); „Teatr wśród mód” (red., 2011); „Instrumentarium teatru. Brzmienia sceny” (red., 2012); „Teatr w kryzysie” (red., 2013).
Anna Augustynowicz ukończyła teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie Wydział Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (1989). Od 1991 roku związana jest ze szczecińskim Teatrem Współczesnym, w którym debiutowała „Klątwą” Wyspiańskiego. Od września 1992 roku jest jego dyrektorem artystycznym.
Do najważniejszych jej realizacji należy zaliczyć polskie prapremiery sztuk Stiega Larssona „Naczelny” (1993; realizacja Teatru Telewizji – 1999), „Siostry, bracia” (1995), „Powrót skazańca” (1998) czy „Bez czułości” (1995) Clare McIntyre. Spektakle te przygotowała na małej scenie teatru w Malarni, którą uruchomiła w 1992 roku. Tam zrealizowała również prapremierową realizację dwóch scenariuszy Marka Koterskiego „Kocham. Nas troje” (1998) oraz „Pasożyty” Mariusa von Mayenburga (spektakl przygotowany w koprodukcji z Teatrem Polskim w Poznaniu; prapremiera polska: grudzień 2001). Na dużej scenie wyreżyserowała m.in. prapremierowe spektakle: „Magnifikat” Włodzimierza Szturca (1995), „Młoda śmierć” Grzegorza Nawrockiego (1996), „Moja wątroba jest bez sensu albo zagłada ludu” Wernera Schwaba (1997), „Popcorn” Bena Eltona (1999), „Polaroidy” Marka Ravenhilla (2002 – nagroda za reżyserię na II Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” 2002 w Zabrzu; Bursztynowy Pierścień 2002 dla najlepszego przedstawienia sezonu), „Komiczną siłę” Alana Ayckbourna (2003), „Oskara i panią Różę” Erica Emmanuela Schmitta (2004), „Napis” Géralda Sibleyrasa (2005), „Iwonę, księżniczkę Burgunda” Witolda Gombrowicza (1996), „Balladynę” Juliusza Słowackiego (1998), „Sen nocy letniej” Williama Szekspira (2000), „Moralność pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej (2000), „Miłość na Krymie” Sławomira Mrożka (2001), „Wyzwolenie” Stanisława Wyspiańskiego (2003), „Samobójcę” Nikołaja Erdmana (2005), „Napis” Géralda Sibleyrasa (2005), „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego (2007), spektakl dyplomowy studentów krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej – „Zatopiona katedra” Gerta Jonkego (premiera: wrzesień 2008), kolejne spektakle to: „Rowerzyści” Volkera Schmidta (koprodukcja z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi – premiera: 2009), „Migrena” Antoniny Grzegorzewskiej (prapremiera: luty 2010), „Getsemani” Davida Hare’a (prapremiera polska: maj 2010, spektakl powstał w koprodukcji Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu), „Mały rodzinny interes” Alana Ayckbourna (premiera: luty 2011), „Kaligula” Alberta Camusa (premiera: grudzień 2012, koprodukcja z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi), „Greta Garbo przyjechała” Franka McGuinessa (premiera: kwiecień 2013).
Ważniejsze realizacje poza Szczecinem: „Życie wewnętrzne” Marka Koterskiego w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1989), „Agnes” Catherine Anne w Teatrze im. W. Horzycy w Toruniu (prapremiera 1997; realizacja Teatru Telewizji: 2000), „Tylko ta pchła” Naomi Wallace (2000) oraz „Powrót na pustynię” Bernarda-Marie Koltesa (2004) w Teatrze Powszechnym w Warszawie, „Po deszczu” Sergi Belbel (2000), „Mąż i żona” Aleksandra Fredry (2002) w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, „Sędziowie” Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie (2005), „Miarka za miarkę” Williama Szekspira w Teatrze Powszechnym w Warszawie (2006), „Nora” Henryka Ibsena w Teatrze Polskim w Poznaniu (2008), „Pieszo” Sławomira Mrożka w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (2009), „Barbelo, o psach i dzieciach” Biljany Srbljanovic w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi (2010), „W małym dworku” Stanisława Ignacego Witkiewicza w Och-Teatrze w Warszawie (2011), „Na początku był dom” Doris Lessing w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (2011).
Dla Teatru Telewizji przygotowała „Naczelnego” Stiega Larssona (2000), „Agnes” Catherine Anne (2001), „Febe, wróć” Michaela Gowa (2005) oraz prapremierę sztuki Krzysztofa Bizia „Toksyny” (2002).
W 1995 roku Anna Augustynowicz otrzymała nagrodę krytyków teatralnych Szczecina „Oko Recenzenta” za promowanie dramaturgii współczesnej, w 1996 roku nagrodę za reżyserię „Iwony, księżniczki Burgunda” na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska”, w 1998 otrzymała Paszport Polityki za: „mądre i odważne przedstawienia oraz kształt artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie”, na Festiwalu Sztuki Reżyserskiej Interpretacje w Katowicach zdobyła nagrodę główną – Laur Konrada za reżyserię spektaklu „Moja wątroba jest bez sensu albo zagłada ludu”, a wyreżyserowana przez nią „Balladyna” zajęła II miejsce w Ogólnopolskim Konkursie na Inscenizację Dzieł Polskich Romantyków. Uhonorowana tytułem Ambasador Szczecina 2002. W 2007 roku jury Ogólnopolskiego Konkursu na Inscenizację Utworów Stanisława Wyspiańskiego przyznało Annie Augustynowicz nagrodę główną za najwybitniejszą inscenizację – za reżyserię „Wesela”. W 2008 roku międzynarodowe jury festiwalu Boska Komedia przyznało spektaklowi specjalną nagrodę „za pełen mocy przekaz sceniczny, pozwalający współczesnej publiczności odkryć na nowo klasyczny tekst”. Na IX Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (2009) przyznano jej nagrodę za reżyserię spektaklu „Rowerzyści” Volkera Schmidta. Spektakl „Migrena” uznany został przez tygodnik „Przekrój” za jedno z sześciu najlepszych przedstawień 2010 roku w Polsce.
Zespół Teatru Współczesnego kierowany przez Annę Augustynowicz otrzymał Nagrodę Artystyczną Miasta Szczecin za osiągnięcia roku 2010.
Grażyna Helena Matyszkiewicz – w 1972 roku ukończyła studia filologiczne na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie w latach 1972-1973 pracowała jako asystent w Zakładzie Językoznawstwa kierowanym przez profesora Leona Kaczmarka.
W latach 1973-1979 była zatrudniona jako instruktor teatralny w Towarzystwie Kultury Teatralnej w Warszawie.
Od 1979 pracowała w PWSFTviT w Łodzi i Akademii Muzycznej im. F Chopina w Warszawie jako wykładowca techniki i ekspresji mowy.
Od 1980 roku zatrudniona jako asystent, wykładowca i starszy wykładowca na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie.
W latach 1990-1991 i 1993-1996 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Aktorskiego PWST w Warszawie.
W latach 1992-1993; 1996-1999 i 1999-2002 – prorektor Akademii Teatralnej w Warszawie.
W latach 1995-2005 kierowała pracami Podyplomowego Studium Wymowy w Akademii Teatralnej w Warszawie.
Od 01.09.2002 do emerytury była zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Akademii Teatralnej w Warszawie.
Od 1980 roku współpracowała z teatrami w Warszawie i na terenie całej Polski (Toruń, Wrocław, Radom, Elbląg, Kalisz, Zielona Góra, Gdańsk, Łódź). Pracowała m.in. z Jerzym Grzegorzewskim, Maciejem Prusem, Mariuszem Trelińskim, Kazimierzem Dejmkiem, Zbigniewem Brzozą, Oskarem Korsunowasem, Piotrem Cieplakiem, Piotrem Cieślakiem, Izabelą Cywińską, Krystyną Meissner, Januszem Wiśniewskim, Grzegorzem Jarzyną, Agnieszką Glińską, Andrzejem Sewerynem i Michałem Zadarą.
W 1998 wyreżyserowała dyplom studentów Wydziału Aktorskiego AT w Warszawie na podstawie własnego scenariusza prozy Mirona Białoszewskiego pt.: „Od...Do...Przez...”.
W latach 2002-2007 ściśle współpracowała z Towarzystwem Teatralnym Pod Górkę, gdzie wg jej scenariuszy i w jej reżyserii powstały przedstawienia: 2002 – „Jest teściowa i zięć, czyli zawirowania piór nonsensu”; 2005 – „Z kolędą i z Górką”; 2007 – „No i jak tu nie jechać”.
Wielokrotnie przeprowadzała: konsultacje i warsztaty dla dziennikarzy telewizyjnych (program II TVP, WOT, TVPULS), konsultacje spektakli telewizyjnych i produkcji filmowych oraz wykładała na studiach doktoranckich UW na Wydziale Prawa i w cyklu Studium Wymowy Prawniczej UKSW.
W latach 2000-2012 była Prezesem Towarzystwa Miłośników Słowa.
Od 20 lat stale współpracuje z Radiem Zet.
Od kilku lat jest członkiem Zespołu Kultury Języka przy Radzie Języka Polskiego PAN.
Krystyna Maksymowicz – aktorka i logopeda, absolwentka PWST we Wrocławiu. Od wielu lat związana z Teatrem Współczesnym w Szczecinie, wcześniej z Teatrem Współczesnym we Wrocławiu. Nagrodzona na festiwalach teatralnych: Konfrontacje Klasyka Polska, Kaliskie Spotkania Teatralne i Międzynarodowy Festiwal Teatralny „KONTAKT”
w Toruniu.
Absolwentka wydziału logopedii Uniwersytetu Warszawskiego, specjalizująca się w logopedii artystycznej. Współautorka podręcznika akademickiego „Logopedia – pytania i odpowiedzi”. Wykładowca Uniwersytetu Szczecińskiego i Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego (emisja głosu, arteterapia, kultura żywego słowa), a wcześniej PWST we Wrocławiu i Uniwersytetu Opolskiego. Kształci młodzież dziennikarską w zakresie poprawności językowej. Współpracuje ze szczecińskimi domami kultury, prowadząc warsztaty teatralne, bywa też jurorem na konkursach recytatorskich. W szczecińskim Zamku Książąt Pomorskich prowadzi od lat cykliczne WARSZTATY TWÓRCZEGO CZYTANIA i realizuje projekt STREFA CZYTANIA, dofinansowany ze środków MKiDN. Współpracuje z Polskim Związkiem Niewidomych, prowadząc grupę recytatorską ESPERO. Od roku 2012 członek komisji Kultury Żywego Słowa Rady Języka Polskiego.
Ks. prof. Wiesław Przyczyna – profesor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, kierownik Katedry Komunikacji Religijnej, członek Prezydium Rady Języka Polskiego, przewodniczący Zespołu Języka Religijnego RJP, przewodniczący Komisji Języka Religijnego przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów, przewodniczący Stowarzyszenia Homiletów Polskich; autor wielu publikacji z zakresu teologii homiletycznej, retoryki, języka religijnego; mieszka w Krakowie.
Adwokat Marek Mikołajczyk – absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, od 1983 adwokat w Szczecinie, wieloletni Dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Szczecinie, Członek Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie, juror w konkursach krasomówczych, wykładowca zasad etyki i godności wykonywania zawodu adwokata, prowadzący seminaria z zakresu sztuki wymowy sądowej.
Dr Marek Kochan – badacz języka; zajmuje się retoryką i erystyką, retoryką narracji, analizą dyskursu, proksemiką, wizerunkiem osób publicznych, językiem biznesu. Wydał m.in. „Slogany w reklamie i polityce” (Trio 2002, 2005, 2007), „Pojedynek na słowa. Techniki erystyczne w publicznych sporach” (Znak 2005, 2007, 2012). Wieloletni wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, wykładał też na Uniwersytecie Gdańskim i Uniwersytecie Jagiellońskim. Twórca Gdańskiej Akademii Debaty. Pomysłodawca i redaktor tomu „Mówi Warszawa”. Ostatnio wydał powieść „Fakir z Ipi”.
Dr Aneta Załazińska – językoznawca, adiunkt w Zakładzie Teorii Komunikacji na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, kierownik i wykładowca Podyplomowego Studium Retoryki UJ, wykładowca w Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury. Członek Zespołu Kultury Żywego Słowa przy Radzie Języka Polskiego oraz Polskiego Towarzystwa Językoznawczego. Autorka książek: „Niewerbalna struktura dialogu” (2006), „Schematy myśli wyrażane w gestach” (2001), „Retoryka podręczna” (2005) i „Retoryka codzienna” (2010) (współautor: Michał Rusinek). Juror konkursów krasomówczych, dydaktyk w zakresie językoznawstwa, retoryki i komunikacji interpersonalnej, współautorka gimnazjalnych podręczników do języka polskiego. Zainteresowania naukowe: semantyka i pragmatyka mowy, filozofia języka i teoria komunikowania (badania dotyczące komunikacji niewerbalnej oraz gestów towarzyszących mowie).
Dr Bogusław Bednarek – adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, jest autorem książki „Epos europejski” i licznych rozpraw (np. „Machina cudowna w »Pułtawie« Nikodema Muśnickiego”; „»Węże, kolubryny, bazyliszki, kartony«. Rzecz o karierze działa w piśmiennictwie staropolskim”; „W świecie staropolskich oracji weselnych. Mowy wygłaszane przy oddawaniu wieńca”; „Hiperteksty »Wyspy Skarbów« Stevensona”; „Kwalifikatory uczty. Przyczynek do sympozjologii”; „O profanacji ludzkich zwłok i grobów”; „Literackie obrazy tortur”; „Miód i pszczoły w kulturze i literaturze”). Roztrząsa kwestie związane z literaturą dawną i retoryką, ostatnio zaś publikuje artykuły o „Wielkim zwierciadle przykładów”, ogromnym zbierze kaznodziejskich exemplów. Jest współtwórcą „Labiryntów kultury”, programu telewizyjnego emitowanego na antenie TVP Wrocław, i stałym felietonistą wrocławskiego „Przeglądu Uniwersyteckiego”.
Dr Jolanta Panasiuk jest doktorem nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa, a także neurologopedą. Pracuje na stanowisku adiunkta w Zakładzie Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego UMCS w Lublinie. Publikuje prace z zakresu teorii komunikacji, tekstologii i neurologopedii. Specjalizuje się w badaniu biologicznych uwarunkowań rozwoju i zaburzeń mowy. Prowadzi diagnozę i terapię logopedyczną dzieci i dorosłych z uszkodzeniami i dysfunkcjami mózgu. Pełniła funkcję sekretarza Polskiego Towarzystwa Logopedycznego oraz krajowego konsultanta w dziedzinie neurologopedii.
Jolanta Jaszczuk – pedagog specjalny, logopeda, specjalistka komunikacji alternatywnej i wspomagającej, nauczycielka techniki mówienia i emisji głosu. Absolwentka Pomagisterskiego Studium Logopedycznego (PSLog) Uniwersytetu Warszawskiego oraz Podyplomowego Studium Wymowy w Akademii Teatralnej w Warszawie.
Prowadzi zajęcia i warsztaty dla studentów Wydziału Polonistyki UW, PSLog oraz Akademii Pedagogiki Specjalnej, a także działalność dydaktyczną i konsultacyjną dla nauczycieli i terapeutów pracujących z osobami niemówiącymi. Współpracuje z Teatrem Baza, gdzie prowadzi zajęcia i konsultacje w zakresie dykcji i emisji głosu. Autorka artykułów dotyczących wspierania rozwoju komunikacji dziecka niemówiącego, a także współautorka publikacji książkowych: „Dziecko niepełnosprawne na drodze do niezależności”, „Uczeń z niepełnosprawnością ruchową w szkole ogólnodostępnej”.
Iwona Stępniewicz – pedagog specjalny, specjalista komunikacji alternatywnej i wspomagającej. Absolwentka Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego i podyplomowych studiów w zakresie wspomagających i alternatywnych metod porozumiewania się (AAC).
Od 15 lat pracuje z osobami niemówiącymi. Współpracuje z Akademią Pedagogiki Specjalnej, Pomagisterskim Studium Logopedycznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz Międzynarodowym Stowarzyszeniem AAC (ISAAC). Prowadzi otwarte zajęcia komunikacyjne z wykorzystaniem urządzeń wysokiej technologii dla studentów i nauczycieli, szkolenia oraz konsultacje w zakresie alternatywnych i wspomagających sposobów porozumiewania się. Autorka artykułów dotyczących rozwijania umiejętności komunikacyjnych osób niemówiących z wykorzystaniem urządzeń wysokiej technologii. W latach 2009-2012 członek zarządu Ogólnopolskiego Stowarzyszenia „Mówić bez słów”.
Dr Paweł Nowakowski – polonista, filozof, doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa ogólnego. Pracuje w Zakładzie Infolingwistyki Instytutu Językoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół biolingwistyki, fonetyki polskiej i ogólnej, fonostylistyki. Autor monografii o polskiej wymowie scenicznej oraz serii artykułów na temat biologicznych podstaw języka. Współautor prac z zakresu gramatyki fonetycznej języka polskiego i fonetyki polszczyzny miejskiej Poznania. Od wielu lat wicedyrektor Instytutu Językoznawstwa ds. dydaktyki.
Prof. Jolanta Tambor – profesor Uniwersytetu Śląskiego, doktor habilitowana nauk humanistycznych, dyrektor Szkoły Języka i Kultury Polskiej UŚ. Doktorat obroniła w 1988 roku na podstawie rozprawy o języku polskiej prozy fantastycznonaukowej, habilitację uzyskała w 2006 roku na podstawie dysertacji poświęconej etnolektowi śląskiemu oraz świadomości językowej i etnicznej jego użytkowników. Na Uniwersytecie Śląskim pracuje od 1982 roku, najpierw w Zakładzie Historii Języka Polskiego, a obecnie w Zakładzie Socjolingwistyki i Społecznych Praktyk Komunikowania. Od 2008 roku pełni funkcję Pełnomocnika Dziekana Wydziału Filologicznego ds. Studentów Zagranicznych, a od 2010 roku jest Pełnomocnikiem Rektora UŚ ds. studentów zagranicznych. Jej zainteresowania naukowe i badawcze koncentrują się wokół następujących zagadnień: fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego (rozpatrywana w odniesieniu do rodzimych i obcych użytkowników języka), język artystyczny (szczególnie proza science fiction), sytuacja językowa na Śląsku, nauczanie języka polskiego obcokrajowców.
W latach 1998-2002 była kierownikiem Podyplomowych Studiów Nauczania Kultury Polskiej i Języka Polskiego jako Obcego. Dr hab. prof. UŚ Jolanta Tambor jest członkinią Komisji Kultury Języka Polskiego PAN, Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Komitetu Językoznawczego PAN, Towarzystwa Miłośników Języka Polskiego, Komisji Socjolingwistyki Międzynarodowego Komitetu Slawistów, Stowarzyszenia Polskich i Zagranicznych Nauczycieli Kultury Polskiej i Języka Polskiego jako Obcego „Bristol” (w latach 2000-2004 była członkiem zarządu, w latach 2008-2012 przewodniczącą rady nadzorczej), od 2012 jest wiceprezesem Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Polonistycznych. Od 1998 roku jest członkinią ministerialnych komisji rekrutacyjnych osób pochodzenia polskiego na studia w Polsce (Białoruś, Czechy, Gruzja, Uzbekistan, Węgry, Słowacja, Kazachstan, Mołdawia, Rosja, Ukraina). W latach 2003-2004 była profesorem wizytującym na University of Toronto, w 2009 na University of Alberta w Edmonton. Miała wykłady gościnne na uniwersytetach na Białorusi, w Czechach, Chinach, Japonii, Korei Południowej, Kanadzie, Macedonii, na Litwie, Łotwie, w Niemczech, we Włoszech i na Węgrzech. Jest autorką książek: „Język polskiej prozy fantastycznonaukowej” (Katowice 1991), „Mowa Górnoślązaków oraz ich świadomość językowa i etniczna” (Katowice 2006, 2008), Oberschlesien – Sprache und Identität (Hildesheim 2011), kilkakrotnie wznawianego podręcznika „Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego” (wspólnie z Danutą Ostaszewską, Warszawa 2000 i wyd. następne) oraz autorką zbioru zadań do tegoż podręcznika „Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego. Ćwiczenia” (Warszawa 2007), współautorką książki „Głoski polskie” (wraz z Marcinem Maciołkiem), autorką artykułu „Nauczanie wymowy polskiej. Trudności różnych grup cudzoziemców”, redaktorką (lub współredaktorką) wielu książek, w tym dotyczących nauczania języka polskiego jako obcego. Wspólnie z Anną Majkiewicz napisała podręcznik „Śpiewająco po polsku” (Katowice 2004, 2006) – zbiór ćwiczeń z wykorzystaniem piosenek polskich wykonawców w nauce języka polskiego jako obcego. Wraz z prof. dr hab. Danutą Rytel-Kuc (Rytel Schwarz) zorganizowała dwie konferencje polsko-niemiecko-czeskie poświęcone certyfikacji języka polskiego jako obcego oraz zredagowała publikacje pokonferencyjne (wyd. Gnome – Katowice 2006 oraz PeterLang – Frankfurt am Main 2008). Jest współredaktorką serii „Biblioteka Interpretacji” oraz „Czytaj po polsku”.
Bożena Targosz – filolożka, absolwentka Podyplomowego Studium Wymowy przy Akademii Teatralnej w Warszawie. Spikerka i lektorka radiowa. Prezenterka „Panoramy” – programu informacyjnego w II programie TVP.
Nauczycielka techniki mowy i emisji głosu. Prowadzi konsultacje w zakresie emisji głosu, estetyki słowa i ekspresji wypowiedzi. Współpracuje z Polskim Radiem i Telewizją Polską oraz ze Szkołą Wyższą Psychologii Społecznej i Akademią Leona Koźmińskiego.
Dr Magdalena Majdak – nauczyciel emisji głosu, językoznawca, adiunkt w Instytucie Języka Polskiego PAN, kierownik merytoryczny studiów podyplomowych – Kształcenie Głosu i Mowy w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.
Absolwentka szkoły muzycznej I i II st. w Warszawie oraz Podyplomowego Studium Emisji Głosu Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończyła studia w zakresie filologii polskiej i słowiańskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, tam też się doktoryzowała. Członkini Polskiego Towarzystwa Retorycznego i Zespołu Ortograficzno Onomastycznego Rady Języka Polskiego. Problematykę emisji traktuje interdyscyplinarnie, poświęca jej działalność zarówno naukową, jak i popularyzatorską. Jako autorka programu studiów Kształcenie Głosu i Mowy SWPS włączyła do nauki emisji głosu elementy kultury ludowej.
Konrad Pawicki, ur. 29.07.1968 r. – aktor, poeta, autor tekstów piosenek, prezenter radiowy i telewizyjny, reżyser. Studiował na Wydziale Aktorskim we Wrocławiu – filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (1990). Debiutował w 1989 roku na scenie Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu (rolą Jakuba w „Akropolis” Stanisława Wyspiańskiego). Od ukończenia studiów jest aktorem Teatru Współczesnego w Szczecinie. Współpracował także z Operą na Zamku w Szczecinie, jest szefem artystycznym Piwnicy przy Krypcie na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie. Zagrał w ponad pięćdziesięciu przedstawieniach teatralnych. Obecnie można go zobaczyć w następujących przedstawieniach Teatru Współczesnego:
„Seks dla opornych”, reż. Justyna Celeda, premiera – listopad 2012; Henry Lane,
„Pan Tadeusz”, reż. Irena Jun, premiera – maj 2012; Jacek Soplica – Ksiądz Robak,
„Dziewczyna na kanapie”, reż. Natalia Sołtysik, premiera – luty 2012; Wujek,
„A komórka dzwoni”, reż. Norbert Rakowski, premiera – maj 2011; Dwight,
„Getsemani”, reż. Anna Augustynowicz, prapremiera polska – maj 2010; Alec Beasley,
„Na Arce o ósmej”, reż. Justyna Celeda, premiera – czerwiec 2009; Drugi Pingwin.
W 2010 roku na scenie Piwnicy przy Krypcie wyreżyserował adaptację „Przewodnika zakochanych” M. A. Zawadzkiego.
Przez około 20 lat był prezenterem radiowym w różnych rozgłośniach Szczecina, najdłużej – ponad 10 lat prowadził program „Studio Bałtyk” w Polskim Radiu Szczecin. Autor tomików poetyckich „Kobietojad” (1993), „Niech żyję” (2006). Napisał polskie teksty dopiosenek Nicka Cave’a (wspólnie z Joanną Prykowską), Jima Morrisona (razem z Ireną Naumowic z) oraz zespołu Tiger Lillies. Utwory te wykonywał w spektaklach granych na scenie Piwnicy przy Krypcie. Teraz śpiewa własne piosenki z muzyką tworzoną przez znakomitych szczecińskich kompozytorów. Występuje z towarzyszeniem grupy młodych muzyków pod szyldem Konrad Pawicki & Band.
W trakcie swojej kariery zawodowej został wyróżniony wieloma nagrodami:
Bursztynowy Pierścień 2004, szczecińska nagroda teatralna – razem z Arkadiuszem Buszko i Pawłem Niczewskim otrzymał nagrodę za spektakl „Dzieła wszystkie Szekspira (w nieco skróconej wersji)” – wspólnie wyreżyserowany i grany w Piwnicy przy Krypcie;
XXVI Ogólnopolski Przegląd Teatrów Małych Form „Kontrapunkt” 2001 w Szczecinie – nagroda aktorska za rolę Guyʼa Boulina na w spektaklu „Da Vinci miał rację”;
W sezonach 1990/91 oraz 1995/96 w plebiscycie gazety „Głos Szczeciński” i Młodych Miłośników Melpomeny zdobył tytuł najpopularniejszego aktora scen szczecińskich;
W 1992 roku jako prezenter radiowy uzyskał tytuł Debiutanta Roku, przyznany przez Zarząd Oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczpospolitej Polskiej w Szczecinie oraz Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich. W 2003 roku otrzymał Złotą Odznakę Polskiego Radia Szczecin;
Nagroda Wojewody Szczecińskiego za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury w 1994 roku.