UCHWAŁA ORTOGRAFICZNA NR 6 RADY JĘZYKA POLSKIEGO
W SPRAWIE ZAPISU PODTYTUŁÓW CZASOPISM
I TYTUŁÓW JEDNORAZOWYCH DODATKÓW DO GAZET
(PRZYJĘTA NA XII POSIEDZENIU PLENARNYM DN. 21 MAJA 2002 R, ZMODYFIKOWANA NA XXX POSIEDZENIU PLENARNYM DN. 23 MARCA 2009 R)
W SPRAWIE ZAPISU PODTYTUŁÓW CZASOPISM
I TYTUŁÓW JEDNORAZOWYCH DODATKÓW DO GAZET
(PRZYJĘTA NA XII POSIEDZENIU PLENARNYM DN. 21 MAJA 2002 R, ZMODYFIKOWANA NA XXX POSIEDZENIU PLENARNYM DN. 23 MARCA 2009 R)
Podtytuły czasopism oraz tytuły jednorazowych dodatków do pism pisze się tak jak tytuły książek: wielką literą pisze się tylko człon pierwszy, pozostałe człony – małą literą. W tytułach stałych dodatków wszystkie człony oprócz spójników i przyimków pisze się wielką literą.
Podtytułem jest formuła następująca każdorazowo po tytule czasopisma, umieszczona na jego stronie tytułowej (w zależności od układu graficznego – np. za tytułem albo właśnie po nim). Piszemy zatem: „Tele Tydzień. Popularny magazyn telewizyjny”, „Tele Świat. Magazyn telewizyjny”, „Cogito. Szkoła – matura – studia – życie”.
Stały dodatek ma własną numerację, ukazuje się regularnie, w terminie znanym czytelnikom. Przykładowe stałe dodatki to „Niezbędnik Inteligenta” (dodatek tygodnika „Polityka”) oraz „Kujon Polski” czy „Duży Format” (dodatki „Gazety Wyborczej”).
Jednorazowy dodatek jest okazjonalny, nie ma numeracji, a jego wydanie łączy się z jakimś wydarzeniem, a nie konkretnym terminem. Takim dodatkiem jest np. „Książeczka pierwszej pomocy” (dodatek do „Polityki”).